Lost in the jungle
Door: Patrick
Blijf op de hoogte en volg Patrick
03 Maart 2009 | Namibië, Windhoek
Weer tijd voor een update! Er is weer van alles gebeurd de afgelopen dagen.
De dag na mn laatste update is hier een soort van slachtpartij geweest op het terrein. De honden, Spike en Garfield, hebben een moederkat en 4 kittens vermoord. Heel zielig, helemaal als je je bungalow uitstapt en bijna op een dood katje stapt! De honden hebben vorige week woensdag ook nog John gebeten (jongen van de dramagroep) die daarna snel naar het ziekenhuis moest voor een tetanusprik. Die honden maken het zichzelf wel erg moeilijk, want vandaag hebben ze weer iemand gegrepen. Tegen mij zijn ze nu wel lief, omdat ik ze dagelijks even knuffel en ze stiekem chips geef. Dan gaan ze heel braaf op het matje in mn bungalow liggen, “Keep your friends close, keep your enemies closer”.
Het eten gaat hier ook allemaal nog goed! De keuken is harder dan ooit tevoren aan een schoonmaakbeurt toe (ik denk dat de laatste keer in 1994 was ofzo), maar dat doen we nog wel een keer. Lekker Afrikaans. Maargoed, we eten nog steeds lekker en zijn lekker creatief in de keuken, we peuteren dagelijks de muizenkeutels uit de rijst, snijden de aangevreten stukken brood weg, gebruiken de gaatjes, gemaakt door de muizen, in de zakjes kruiden als opening, koken de mugjes en torretjes die in het eten vallen tijdens het koken goed door en die gaan gewoon onze mond in. Goed voor de weerstand en extra proteïne. Echt monnikenwerk om al die beestjes er steeds uit te vissen! We hebben nog meer keukenvrienden; een grote bidsprinkhaan, kikkers, een grote gekko, een megator die we nu Natascha noemen (omdat die tor ook veel geluid maakt, net als Natascha, zij is overigens zaterdag weer teruggegaan naar huis, Duitsland, erg jammer, de laatste dagen hadden we het heel leuk met haar!) en nog veel meer ander ongedierte. Maar het is wel gezellig tijdens het eten, alle torren die neerstorten op tafel, omdat ze zich branden aan de lamp aan het plafond.
Laura en ik moeten voor iedere week een planning maken en die aan Rudolph geven (die het niet eens leest volgens mij). Wij proberen ons, zo Nederlands als we zijn, zoveel mogelijk aan de planning te houden, maar hier in Afrika is het de traditie om zoveel mogelijk van je planning af te wijken. Hoe meer, hoe beter! Ik vind mezelf toch al heel erg flexibel en sinds ik hier ben zijn slechts 2 dagen gegaan volgens de planning en ik klaag er verder niet over! Maarrrr.. vorige week kwam Salmi naar ons toe om te zeggen dat we niet samen naar een DOT punt mochten gaan om te observeren, maar allebei ergens anders heen moesten. Dat wilden we niet, omdat dat geen nut had voor de stageopdracht, maar ze wilde niet met ons in discussie en liep gewoon weg. Tineke heeft ons gewoon samen toch naar hetzelfde DOT punt gebracht, dus konden we werken volgens onze planning (dat was dus de 2e dag dat het gelukt was sinds mn aankomst hier in Namibië).
De volgende dag zouden Laura en ik op kantoor werken de hele dag. Daar was geen plek, dus we zaten lekker buiten in de ochtendzon te brainstormen over een stageopdracht. We hoorden Salmi mopperen waar wij waren, dus wij staken ons hoofd om de hoek “Joehoe, hierzo”. Van haar moesten we weer naar een DOT punt gaan, apart, terwijl dat de volgende dag op de planning stond. Wij wilden weten waarom, maar toen brak de pleuris uit! Ze begon te schreeuwen dat we moesten gaan, dat zij het ook gewoon maar moest zeggen en dat we het gewoon moesten doen, punt uit! En terwijl ik tegen haar aan het (proberen) te praten was, liep ze weg. Toen werd ik behoorlijk pissig en ging ik haar achterna. Heel heftige woordenwisseling, iedereen kon het horen, naast het kantoor van Rudolph en uiteindelijk liep ze weer weg. Een kwartier later kwam Rudolph en zei dat we moesten komen voor een spoedvergadering, alle supervisors en managers waren erbij. Het ging uiteraard over de ruzie. Mijn punt was dat ik het niet erg vind om mn planning te wijzigen, maar het moet wel met een reden zijn en niet ten nadele van mn studie. Bovendien moet het op een volwassen manier gebeuren en niet met een hoop geschreeuw en er moet naar elkaar geluisterd worden tijdens het praten. Enfin, heel gesprek, waren nogal wat onduidelijkheden over onze werkzaamheden hier, maar het is uitgepraat en helemaal goed nu. Beter dan het was eigenlijk want Rudolph en Salmi doen nu poeslief. Ik denk dat het even nodig was om een klein statement te maken wat onze positie hier is binnen het team en dat is geloof ik heel goed gelukt!
Verder gaan de studiewerkzaamheden onverminderd door. ’s Ochtends zijn we op de DOT punten om te observeren. Vorige week moest ik plotseling zelf health education geven, omdat de treatment supporter niet kwam opdagen. Tja.. daar sta je dan. Alles over tuberculose ben je spontaan vergeten, Engels is toch best een moeilijke taal en dan krijg je ook nog te horen dat de voorlichting in het Afrikaans moet. Mijn God, ik kan het alleen verstaan en grappige woordjes nazeggen, niet een hele voorlichting geven in het Afrikaans. Maar ik heb mn verstand op nul gezet (wat nodig is om Afrikaans te kunnen praten, het is eigenlijk gewoon erg slecht en dom Nederlands) en ben gewoon maar gaan praten. Gek genoeg heeft iedereen het begrepen en bleek mijn Afrikaans best goed te zijn. Enorme meevaller dus!
Ook ben ik bezig geweest met ‘extra’ werkzaamheden. Ik kijk vooral kritisch naar de rapportagesystemen en er rammelt nogal wat aan. Veel omslachtig papierwerk, dus heb een formulier gemaakt wat eigenlijk hetzelfde inhoudt als 8 verschillende formulieren. Zou er bijna een stageopdracht van kunnen maken, maar ik innoveer lekker in mn vrije tijd door! (Rudolph was er overigens erg blij mee, heb weer even wat punten gescoord!)
Het concept voor het kaartspel is nu ook af, maar het moet alleen nog vertaald worden in het Afrikaans en Oshivambo. Daarna kan het in de praktijk worden toegepast. Voor een aantal andere opdrachten hebben we ook al een opzetje gemaakt en ook voor de evaluatie van World TB Day 2009 hebben we al een aardige vragenlijst op papier staan. Gaat dus allemaal lekker. We gingen vorige week naar de bibliotheek om literatuur te zoeken (oa over evaluatie- en communicatietechnieken en ethiek) maar toen we daar aankwamen was het een typisch Namibische bieb; helemaal leeg.. Er waren welgeteld 0 boeken aanwezig. Komende week gaan we maar op zoek naar een andere bibliotheek, want we hebben wel literatuur nodig.
Die dag hebben we mooi gevuld met een bezoekje aan het National Museum, veel geleerd over de verschillende stammen en diersoorten van het land. Daarna de stad in, naar het Wernhil Park, een groot winkelcentrum. Afgelopen weekend nog een winkelcentrum ontdekt en binnenkort gaan we naar Maerua Mall, de grootste van het land. We ontdekken zoveel meer winkels in de stad, het is iedere keer weer leuk om rond te snuffelen in de leuke straatjes met Jugendstil huizen uit de Duitse koloniale tijd.
Ook heb ik meer en meer contact met de mensen hier. De patiënten leren me kennen en daar raak ik vaker mee aan de praat, ze hebben de kat (of heel veel katten) nu wel uit de boom gekeken. En met de collega’s botert het ook helemaal perfect nu. Ook met Mario hebben we gezellige avonden en de dames die hier op het terrein van Penduka wonen zijn ook allemaal erg lief. Laatst waren hier nog wat jongeren uit Zuid-Afrika en ik heb ook nog een andere jongen uit Zuid-Afrika leren kennen. Binnenkort stappen met hem en ook met Mario, dus Laura en ik gaan mooie tijden tegemoet hier!
Zondag zijn we naar het Daan Viljoen Game Reserve gegaan om wilde dieren te spotten. Moses bracht ons er naartoe, even zijn halve taxi afplakken, zodat het niet meer opvalt dat hij een taxichauffeur is, want hij mag eigenlijk de stad niet uit met zijn auto. Onderweg giraffes en een zebra gezien, slechts 10 km buiten de stad. Heel tof! In het park vol goede moed aan de Rooibos route van 9 kilometer begonnen. Onderweg gnoes, springbokken, gigantische spinnen en veel andere insecten gezien en toen ineens waren we bij de ingang van het park, zo’n 2 km van het pad afgedwaald. We vonden het ook al zo gek dat er geen pijlen waren die we moesten volgen!! Door 2 Engelse dames teruggebracht naar het beginpunt en toen hebben we de route in tegengestelde richting gelopen. Erg zwaar, erg heet (ruim 35 graden), er was bijna geen pad, half over rotsen, door bosjes in de hitte berg op en berg af! Wel weer wat wilde dieren gezien en een schitterend uitzicht over de stad Windhoek. Maar na al ruim 4 uur in de hitte te hebben geklommen, waren we het toch wel zat, het water was op en het einde was nog lang niet in zicht (nou ja, wel in zicht, maar het was 4 bergen verderop). Uiteindelijk ploften we na 5.5 uur afzien uitgeput op de stoel van het kantoortje! Moses kwam ons weer ophalen en ging nog langs de supermarkt om koud drinken voor ons te halen. Heel lief!
Foto’s staan weer op http://patrickpt.hyves.nl (het zijn er weer heel wat!)
Feitjes
- Ik heb draadloos internet gevonden hier op het terrein
- De nodige souvenirs zijn al ingeslagen
- Als een Himba je aanraakt heb je allemaal rode klei aan je huid
- Dat gaat er best moeilijk af
- Nieuw record: afgelopen donderdag moesten we 4.5 uur wachten op transport terug
- Dat was na een wandeling van ruim een uur dwars door de township met Liina
- De overige dagen is het slechts 1 of 2 uur wachten
- De medewerkers van het postkantoor zijn ongelofelijk onvriendelijk
- In de zon met een biertje en een sigaretje is toch wel heel erg genieten!
- Als een zwarte met een blanke loopt denken ze dat die zwarte heel rijk is
- Damara’s worden door de andere stammen een beetje als aso’s gezien, zo zorgen ze meestal niet voor hun ouderen en zijn ze een stuk brutaler dan de andere stammen
- Herero’s voelen zich daarentegen de beste en vertikken het meestal om een taal van een andere stam te leren
- Mijn krokodillensleutelhanger van kraaltjes is af! (zie foto op hyves)
- Ik deed er echter ruim 4 uur over ipv de gebruikelijke 30 minuten
- Laura heeft de hele week bij mij geslapen en is pas sinds gisteren weer in haar eigen bungalow
- Ik ga nooit meer op de dag na payday (wanneer mensen hier hun salaris krijgen) boodschappen doen, je kunt letterlijk je kont niet keren in de winkels en je staat meer dan een half uur in de rij voor de kassa (en er zijn 20 kassa’s open!)
- Het weekend daarna is hier overigens wel erg gezellig, want iedereen viert dan feest (oftewel, ze zuipen hun salaris op)
- De beveiligingsman, Augustinus, is ook heel tof
- Hij bewaakt het terrein bijna iedere nacht, al negen jaar lang, hoe saai!
- Kan wel diepgaande gesprekken met hem hebben over de apartheid en de (de)kolonisatie
- Hij ziet trouwens dagelijks grote giftige slangen hier op het terrein (bij mn bungalow!!!)
- Ook is de rondreis voor in juni/juli zo goed als uitgestippeld, reserveringen kunnen gemaakt worden!
- Wat duur!
- Ik heb op 10 plekken lekkage nu, maar het droge seizoen komt eraan, dus ik hou het zo nog wel vol!
- Natte voeten in bed zijn trouwens reuze lekker!
De dag na mn laatste update is hier een soort van slachtpartij geweest op het terrein. De honden, Spike en Garfield, hebben een moederkat en 4 kittens vermoord. Heel zielig, helemaal als je je bungalow uitstapt en bijna op een dood katje stapt! De honden hebben vorige week woensdag ook nog John gebeten (jongen van de dramagroep) die daarna snel naar het ziekenhuis moest voor een tetanusprik. Die honden maken het zichzelf wel erg moeilijk, want vandaag hebben ze weer iemand gegrepen. Tegen mij zijn ze nu wel lief, omdat ik ze dagelijks even knuffel en ze stiekem chips geef. Dan gaan ze heel braaf op het matje in mn bungalow liggen, “Keep your friends close, keep your enemies closer”.
Het eten gaat hier ook allemaal nog goed! De keuken is harder dan ooit tevoren aan een schoonmaakbeurt toe (ik denk dat de laatste keer in 1994 was ofzo), maar dat doen we nog wel een keer. Lekker Afrikaans. Maargoed, we eten nog steeds lekker en zijn lekker creatief in de keuken, we peuteren dagelijks de muizenkeutels uit de rijst, snijden de aangevreten stukken brood weg, gebruiken de gaatjes, gemaakt door de muizen, in de zakjes kruiden als opening, koken de mugjes en torretjes die in het eten vallen tijdens het koken goed door en die gaan gewoon onze mond in. Goed voor de weerstand en extra proteïne. Echt monnikenwerk om al die beestjes er steeds uit te vissen! We hebben nog meer keukenvrienden; een grote bidsprinkhaan, kikkers, een grote gekko, een megator die we nu Natascha noemen (omdat die tor ook veel geluid maakt, net als Natascha, zij is overigens zaterdag weer teruggegaan naar huis, Duitsland, erg jammer, de laatste dagen hadden we het heel leuk met haar!) en nog veel meer ander ongedierte. Maar het is wel gezellig tijdens het eten, alle torren die neerstorten op tafel, omdat ze zich branden aan de lamp aan het plafond.
Laura en ik moeten voor iedere week een planning maken en die aan Rudolph geven (die het niet eens leest volgens mij). Wij proberen ons, zo Nederlands als we zijn, zoveel mogelijk aan de planning te houden, maar hier in Afrika is het de traditie om zoveel mogelijk van je planning af te wijken. Hoe meer, hoe beter! Ik vind mezelf toch al heel erg flexibel en sinds ik hier ben zijn slechts 2 dagen gegaan volgens de planning en ik klaag er verder niet over! Maarrrr.. vorige week kwam Salmi naar ons toe om te zeggen dat we niet samen naar een DOT punt mochten gaan om te observeren, maar allebei ergens anders heen moesten. Dat wilden we niet, omdat dat geen nut had voor de stageopdracht, maar ze wilde niet met ons in discussie en liep gewoon weg. Tineke heeft ons gewoon samen toch naar hetzelfde DOT punt gebracht, dus konden we werken volgens onze planning (dat was dus de 2e dag dat het gelukt was sinds mn aankomst hier in Namibië).
De volgende dag zouden Laura en ik op kantoor werken de hele dag. Daar was geen plek, dus we zaten lekker buiten in de ochtendzon te brainstormen over een stageopdracht. We hoorden Salmi mopperen waar wij waren, dus wij staken ons hoofd om de hoek “Joehoe, hierzo”. Van haar moesten we weer naar een DOT punt gaan, apart, terwijl dat de volgende dag op de planning stond. Wij wilden weten waarom, maar toen brak de pleuris uit! Ze begon te schreeuwen dat we moesten gaan, dat zij het ook gewoon maar moest zeggen en dat we het gewoon moesten doen, punt uit! En terwijl ik tegen haar aan het (proberen) te praten was, liep ze weg. Toen werd ik behoorlijk pissig en ging ik haar achterna. Heel heftige woordenwisseling, iedereen kon het horen, naast het kantoor van Rudolph en uiteindelijk liep ze weer weg. Een kwartier later kwam Rudolph en zei dat we moesten komen voor een spoedvergadering, alle supervisors en managers waren erbij. Het ging uiteraard over de ruzie. Mijn punt was dat ik het niet erg vind om mn planning te wijzigen, maar het moet wel met een reden zijn en niet ten nadele van mn studie. Bovendien moet het op een volwassen manier gebeuren en niet met een hoop geschreeuw en er moet naar elkaar geluisterd worden tijdens het praten. Enfin, heel gesprek, waren nogal wat onduidelijkheden over onze werkzaamheden hier, maar het is uitgepraat en helemaal goed nu. Beter dan het was eigenlijk want Rudolph en Salmi doen nu poeslief. Ik denk dat het even nodig was om een klein statement te maken wat onze positie hier is binnen het team en dat is geloof ik heel goed gelukt!
Verder gaan de studiewerkzaamheden onverminderd door. ’s Ochtends zijn we op de DOT punten om te observeren. Vorige week moest ik plotseling zelf health education geven, omdat de treatment supporter niet kwam opdagen. Tja.. daar sta je dan. Alles over tuberculose ben je spontaan vergeten, Engels is toch best een moeilijke taal en dan krijg je ook nog te horen dat de voorlichting in het Afrikaans moet. Mijn God, ik kan het alleen verstaan en grappige woordjes nazeggen, niet een hele voorlichting geven in het Afrikaans. Maar ik heb mn verstand op nul gezet (wat nodig is om Afrikaans te kunnen praten, het is eigenlijk gewoon erg slecht en dom Nederlands) en ben gewoon maar gaan praten. Gek genoeg heeft iedereen het begrepen en bleek mijn Afrikaans best goed te zijn. Enorme meevaller dus!
Ook ben ik bezig geweest met ‘extra’ werkzaamheden. Ik kijk vooral kritisch naar de rapportagesystemen en er rammelt nogal wat aan. Veel omslachtig papierwerk, dus heb een formulier gemaakt wat eigenlijk hetzelfde inhoudt als 8 verschillende formulieren. Zou er bijna een stageopdracht van kunnen maken, maar ik innoveer lekker in mn vrije tijd door! (Rudolph was er overigens erg blij mee, heb weer even wat punten gescoord!)
Het concept voor het kaartspel is nu ook af, maar het moet alleen nog vertaald worden in het Afrikaans en Oshivambo. Daarna kan het in de praktijk worden toegepast. Voor een aantal andere opdrachten hebben we ook al een opzetje gemaakt en ook voor de evaluatie van World TB Day 2009 hebben we al een aardige vragenlijst op papier staan. Gaat dus allemaal lekker. We gingen vorige week naar de bibliotheek om literatuur te zoeken (oa over evaluatie- en communicatietechnieken en ethiek) maar toen we daar aankwamen was het een typisch Namibische bieb; helemaal leeg.. Er waren welgeteld 0 boeken aanwezig. Komende week gaan we maar op zoek naar een andere bibliotheek, want we hebben wel literatuur nodig.
Die dag hebben we mooi gevuld met een bezoekje aan het National Museum, veel geleerd over de verschillende stammen en diersoorten van het land. Daarna de stad in, naar het Wernhil Park, een groot winkelcentrum. Afgelopen weekend nog een winkelcentrum ontdekt en binnenkort gaan we naar Maerua Mall, de grootste van het land. We ontdekken zoveel meer winkels in de stad, het is iedere keer weer leuk om rond te snuffelen in de leuke straatjes met Jugendstil huizen uit de Duitse koloniale tijd.
Ook heb ik meer en meer contact met de mensen hier. De patiënten leren me kennen en daar raak ik vaker mee aan de praat, ze hebben de kat (of heel veel katten) nu wel uit de boom gekeken. En met de collega’s botert het ook helemaal perfect nu. Ook met Mario hebben we gezellige avonden en de dames die hier op het terrein van Penduka wonen zijn ook allemaal erg lief. Laatst waren hier nog wat jongeren uit Zuid-Afrika en ik heb ook nog een andere jongen uit Zuid-Afrika leren kennen. Binnenkort stappen met hem en ook met Mario, dus Laura en ik gaan mooie tijden tegemoet hier!
Zondag zijn we naar het Daan Viljoen Game Reserve gegaan om wilde dieren te spotten. Moses bracht ons er naartoe, even zijn halve taxi afplakken, zodat het niet meer opvalt dat hij een taxichauffeur is, want hij mag eigenlijk de stad niet uit met zijn auto. Onderweg giraffes en een zebra gezien, slechts 10 km buiten de stad. Heel tof! In het park vol goede moed aan de Rooibos route van 9 kilometer begonnen. Onderweg gnoes, springbokken, gigantische spinnen en veel andere insecten gezien en toen ineens waren we bij de ingang van het park, zo’n 2 km van het pad afgedwaald. We vonden het ook al zo gek dat er geen pijlen waren die we moesten volgen!! Door 2 Engelse dames teruggebracht naar het beginpunt en toen hebben we de route in tegengestelde richting gelopen. Erg zwaar, erg heet (ruim 35 graden), er was bijna geen pad, half over rotsen, door bosjes in de hitte berg op en berg af! Wel weer wat wilde dieren gezien en een schitterend uitzicht over de stad Windhoek. Maar na al ruim 4 uur in de hitte te hebben geklommen, waren we het toch wel zat, het water was op en het einde was nog lang niet in zicht (nou ja, wel in zicht, maar het was 4 bergen verderop). Uiteindelijk ploften we na 5.5 uur afzien uitgeput op de stoel van het kantoortje! Moses kwam ons weer ophalen en ging nog langs de supermarkt om koud drinken voor ons te halen. Heel lief!
Foto’s staan weer op http://patrickpt.hyves.nl (het zijn er weer heel wat!)
Feitjes
- Ik heb draadloos internet gevonden hier op het terrein
- De nodige souvenirs zijn al ingeslagen
- Als een Himba je aanraakt heb je allemaal rode klei aan je huid
- Dat gaat er best moeilijk af
- Nieuw record: afgelopen donderdag moesten we 4.5 uur wachten op transport terug
- Dat was na een wandeling van ruim een uur dwars door de township met Liina
- De overige dagen is het slechts 1 of 2 uur wachten
- De medewerkers van het postkantoor zijn ongelofelijk onvriendelijk
- In de zon met een biertje en een sigaretje is toch wel heel erg genieten!
- Als een zwarte met een blanke loopt denken ze dat die zwarte heel rijk is
- Damara’s worden door de andere stammen een beetje als aso’s gezien, zo zorgen ze meestal niet voor hun ouderen en zijn ze een stuk brutaler dan de andere stammen
- Herero’s voelen zich daarentegen de beste en vertikken het meestal om een taal van een andere stam te leren
- Mijn krokodillensleutelhanger van kraaltjes is af! (zie foto op hyves)
- Ik deed er echter ruim 4 uur over ipv de gebruikelijke 30 minuten
- Laura heeft de hele week bij mij geslapen en is pas sinds gisteren weer in haar eigen bungalow
- Ik ga nooit meer op de dag na payday (wanneer mensen hier hun salaris krijgen) boodschappen doen, je kunt letterlijk je kont niet keren in de winkels en je staat meer dan een half uur in de rij voor de kassa (en er zijn 20 kassa’s open!)
- Het weekend daarna is hier overigens wel erg gezellig, want iedereen viert dan feest (oftewel, ze zuipen hun salaris op)
- De beveiligingsman, Augustinus, is ook heel tof
- Hij bewaakt het terrein bijna iedere nacht, al negen jaar lang, hoe saai!
- Kan wel diepgaande gesprekken met hem hebben over de apartheid en de (de)kolonisatie
- Hij ziet trouwens dagelijks grote giftige slangen hier op het terrein (bij mn bungalow!!!)
- Ook is de rondreis voor in juni/juli zo goed als uitgestippeld, reserveringen kunnen gemaakt worden!
- Wat duur!
- Ik heb op 10 plekken lekkage nu, maar het droge seizoen komt eraan, dus ik hou het zo nog wel vol!
- Natte voeten in bed zijn trouwens reuze lekker!
-
03 Maart 2009 - 17:16
Mart:
oke. ik houd van honden, maar van kittens blijf je af! :| damn!
en. torren. brrrr. en natte voeten in bed zijn lekker? :| afrikaan. tsss.
;) X! -
03 Maart 2009 - 17:18
Petra Berkhoff:
Kanjer!
Wat maak je toch leuke dingen mee! Wel de boel droog houden he:P
dikke kuss -
03 Maart 2009 - 17:35
Mama:
Hai liefie,
Whaaa wat weer een story en wat ontzettend leuk geschreven. Ik verheug me enorm op mijn komst daar zeker omdat je dan al zoveel mensen kent.
Hele dikke kus van een hele trotse mams.
xxx -
03 Maart 2009 - 19:58
Papa:
Wat een heerlijke talentvolle verhalen om te lezen. Als je zo doorgaat wordt je verblijf daar nog een bestseller. Baie dankie.
Als mamma er is zal het wel een thriller worden met al die keukenvrienden. Niet teveel efficiency doorvoeren hoor, want dan komt het misschien voor dat je op een dag helemaal niet meer bij een DOT-punt opgehaald wordt omdat zo vroeg klaar zijn met al het werk dat de werkdag voor het ophalen al is beëindigd, hihi.
Succes en maak maar goede voorbereidingen voor een heerlijke tijd met mama.
xxx -
03 Maart 2009 - 22:03
Leonie:
Hey Wat een super gaaf verhaal weer:)
Ik lees iedere keer weer je verhalen beetje bij houden he hoe het met m'n oude buurjongen gaat;)
Wat een super gave en mooie foto's.
Maak er wat van en ik kijk uit naar de volgende verhalen en foto's.
Xxx Leonie -
04 Maart 2009 - 06:31
Sas:
Wat een leuk verhaal weer Pat! Keep up the goodwork.
Maar ik loop nog met 1 grote vraag:
Als een himba je aanraakt krijg je makkelijk klei op je huid, maar je krijgt het er niet makkelijk af.. bijzonder!;)
HAvvvveeee funnn Xx
-
04 Maart 2009 - 08:25
Tobias:
Hey schat! Hier ff kort berichtje vanuit heerlijk chalet in zwitserland;) af en toe hebben we ff verbinding met internet! Slecht kind ben je, roken!!!:P haha.. Maar je roeleert de boel hier dus alweer! En ook vet van die dieren in de jungle hoor:D Nou tot snel! Dikke kus -
04 Maart 2009 - 09:09
Christa:
Heeey Pat!
Echt genieten je verhaal en je foto's!!! haaha, moet echt om je lachen!
En die huisdieren van je, hilarisch!!!:)
Lieve groet Christa -
04 Maart 2009 - 11:35
Kees:
Ha Patt!
Je hebt wel een erg leuke tijd volgens mij zeg! as wel op voor Rabies, die honden klinken een beetje dol;) Ga zo eens even je foto's bekijken, ben benieuwd! Ben wel weer een beetje jaloers haha!
Kus! -
04 Maart 2009 - 20:38
Astrid:
Leuke verhalen Patrick! En de foto's zijn ook geweldig!Kun je niet een beetje zon naar Nederland sturen? Maar eh .... laat die enge beestjes in ieder geval maar daar! x -
05 Maart 2009 - 12:17
Jacq:
Geweldig!Je ziet er gezond uit,lekker kleurtje!
x -
08 Maart 2009 - 10:30
Mama:
kuszie!!!!! -
13 Maart 2009 - 20:58
Dennis:
Ha meneer de directeur :P
Kan ik alvast bij jullie reserveren voor een uitstapje Namibië?
Jullie zijn goed bezig! Ga zo door...
Groet, Dennis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
