Kaapstad
Door: Patrick
Blijf op de hoogte en volg Patrick
17 Mei 2009 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Deze week met Laura naar Kaapstad geweest. Vrijdag 8 mei vertrok de Intercape bus vanuit Windhoek naar Kaapstad. Erg luxe bus met stoelen die bijna helemaal plat konden. Ideaal, want de reis zou bijna 24 uur duren. Het werd al donker toen we uit Windhoek vertrokken en na wat stops onderweg in o.a. in Rehoboth en Keetmanshoop kwamen we diep in de nacht aan bij de Zuid-Afrikaanse grens. Eerst een half uur in de rij gestaan bij de Namibische douane. Daarna 1.5 uur (!!) in de rij gestaan bij de Zuid-Afrikaanse paspoortcontrole. En wat was het koud!! Daarna nog wel wat kunnen slapen en toen ik wakker werd reden we door de Zuid-Afrikaanse wildernis. Ook door de wijnvelden gekomen, mooi om te zien. Even later was in de verte de Tafelberg al te zien en om 16.00 uur kwamen we eindelijk aan in Kaapstad. Toen zoeken naar Long Street waar onze backpacker was. Long Street is inderdaad een erg lange straat! Met onze zware tassen lopen, lopen en lopen, maar we hebben het toch nog gevonden (nadat een agent een stuk met ons was meegelopen om de weg te wijzen). Leuke backpacker! In geheel oud Hollandse stijl, zoals veel gebouwen in Kaapstad, evenals de straatnamen (Dorpsstraat, Waalstraat, Heerengracht etc).
Naar Waterfront gelopen, luxe winkels en souvenirwinkels in de haven. Overal dansende en zingende mensen op straat. Heel leuk. Toch viel me al snel op dat Kaapstad een erg rijke en blanke stad is. Het is totaal niet Afrikaans, de mensen niet, de gebouwen niet.
’s Avonds Ahmed en Rob leren kennen in de Zanzibar. Aardige jongens en met hun in een bloedgang in de dikke BMW van Rob naar club Karma gereden in Camps Bay. Veel te luxe, allemaal veel te rijke mensen, maar het was aan het strand en de drankjes kregen we gratis van Ahmed, mij hoorde je niet klagen! Daarna bij Ahmed thuis nog wat gedronken (op de 19e verdieping, middenin het centrum van Kaapstad, prachtig uitzicht op de Tafelberg).
Zondag zijn we weer naar Waterfront gelopen en daarna met Ahmed naar zijn andere huis gegaan, in Table Bay. Een mooi appartement aan het strand. Naar de zonsondergang gekeken en daarna weer terug naar de backpacker. Nog een tijd gepraat met een (zwarte) taxichauffeur over de apartheid. Was erg interessant en indrukwekkend wat ze allemaal niet mochten in die periode.
De volgende dag hebben we eerst de was naar de wasserij gebracht, was wel eens nodig, want mn kleren waren al bijna 4 maanden niet in een wasmachine geweest. Daarna een auto gehuurd en via Muizenberg naar Simons Town gereden waar een pinguïnkolonie leeft. Gek om die in Afrika te zien! Vervolgens doorgereden naar Cape Point. Het waaide enorm hard en met alleen een shirt aan was het toch iets te koud. Dus mooi om er gestaan te hebben, maar daarna snel weer weg. Naar Kaap de Goede Hoop en door naar Olifantenbos. Veel struisvogels onderweg gezien, soms met de auto meerennend.
’s Avonds naar de Bronx gegaan, een homodiscotheek. Was de eerste keer voor Laura maar al snel stond ze op het podium karaoke te zingen! Geweldig! Wel veel te veel gedronken die avond, ook veel gratis shotjes gekregen van de barman.
Dinsdag zijn we op tijd opgestaan om de Tafelberg te gaan beklimmen. Er hing wel veel bewolking op de berg, maar de dag erna zou het weer nog slechter zijn, dus we waagden het erop. We namen de Platte Klif route, de kortste route, maar ook de steilste en meest zware. En dat was het ook zeker! Langs diepe afgronden op een pad (nou ja, het droeg de naam pad, maar leek er niet altijd op) en dan steil omhoog. Erg zwaar. In de verte was de kloof al te zien waar we door moesten, vol met wolken, en achter ons had je een prachtig uitzicht over Kaapstad. Maar ik kon er op dat moment niet echt van genieten. Het was ook enorm koud daar boven met een sterke wind. Toen we in de kloof aankwamen waren de wolken gelukkig verdwenen en een paar minuutjes later stonden we bovenop de platte Tafelberg. Een schitterend uitzicht, waar ik na een warme chocolademelk in het restaurant, wel van kon genieten. Alle kanten van Cape Peninsula kon je zien, vrijwel geen bewolking meer en uit de wind was het lekker in de zon. Met de kabelbaan terug naar beneden, terug lopen kon ik echt niet meer opbrengen. Na de Tafelberg ook nog Signal Hill opgereden, maar daar was, naast een uitzicht over Robbeneiland, niet veel aan. ’s Avonds onszelf maar getrakteerd op sushi.
Veel te lang uitgeslapen op woensdag waardoor we geen tijd meer hadden om naar Robbeneiland te gaan. Lekker gaan winkelen in de stad. Naar wat craft markets gegaan. Iedereen kan je een ‘good price’ geven, ze noemen je allemaal ‘my friend’ en het kost niets om de spulletjes even aan te raken. We hebben ook nog gezocht naar de opstapplaats van de Bailey’s Reo Liner, de bus waar we mee terug naar Windhoek zouden gaan op vrijdag. Helaas had niemand van deze maatschappij gehoord, ze hebben geen internetsite of kantoor en als we ze belden snapten ze de vraag ‘Where does the bus depart EXACTLY?’ niet. We hebben het in zo’n beetje alle talen geprobeerd te vragen, maar we kregen alleen te horen ‘op het station’, helaas is het station echt gigantisch! Nou ja, we zullen zien!
Na weer wat potjes poolen bij Purple Turtle, zijn we weer naar de Bronx gegaan. Woensdagavond moet heel leuk zijn daar en de eerste keer was Laura ook erg bevallen. Toch vonden we de eerste avond daar leuker en na weer veel te veel te hebben gedronken, achterlijke foto’s en filmpjes te hebben gemaakt, in de stromende regen en kou teruggegaan.
Donderdag zouden we dan toch naar Robbeneiland gaan. Eerst de auto weer laten ophalen en toen met een taxi naar Waterfront. Helaas, geen boten naar Robbeneiland vandaag door een te woeste zee. Echt een enorme tegenvaller, want dat was juist iets wat we graag wilden zien! Met een chagrijnig hoofd rondgelopen, Fish & Chips gegeten en een klein museum over Robbeneiland bezocht, evenals de vroegere opstapplek van de boot naar Robbeneiland. Daarna naar het Aquarium geweest, visjes kijken, tja.. je moet wat als je je verveelt in een wereldstad. We hadden ’s avonds geen zin en energie om in Long Street in verschillende barretjes uit te gaan, dus wederom een paar keer poolen en toen lekker op tijd naar bed.
Op de laatste dag vroeg opgestaan, laatste spullen ingepakt, uitchecken, ontbijt bij Mac Donalds (bah!) en daarna de opstapplek van de bus zoeken. Gelukkig vonden we iemand die wist waar het ongeveer was. Daar een tijd in de kou gezeten, het begon weer te regenen en ik wilde niets liever dan terug naar Namibië. Gelukkig kwam dan om 10.10 uur de bus aan (vertrektijd 10.00 uur). Er waren nog stoelen vrij voor ons en voor 35 euro konden we mee terug naar Windhoek. Om 11.00 uur zou de bus dan vertrekken, dat werd wel iets later, want de buschauffeur was nog op de markt inkopen aan het doen. De terugreis is te omschrijven als ‘vreselijk’. Veel te harde muziek in de bus, waardoor je niet kon slapen op de toch al oncomfortabele stoelen, de verwarming was kapot waardoor de temperatuur in de bus daalde tot zo’n 5 graden. Ik lag te klappertanden in de bus. Gelukkig vrienden geworden met Bergson, een jongetje van een jaar of 8, die op mn schoot in slaap was gevallen en mij een beetje warm hield. Midden in de nacht vond de buschauffeur het nodig om ineens een veel te slechte film te gaan draaien. Als je al een beetje in slaap viel, dan werd je wel weer wakker van het lawaai. Ook stopte de bus ontzettend vaak in allerlei kleine dorpjes en op groentemarktjes.
Bij de grens met Namibië ging het nu allemaal wel sneller. Alleen werd ik er met 3 andere mannen uitgepikt om in een kamertje apart verhoord te worden. Veel te veel zenuwen voor in de kou en nacht. Zie ik er echt zo verdacht uit?! Maar na verteld te hebben wat ik in Zuid-Afrika heb gedaan, ga doen in Namibië en met wie ik reisde, mocht ik weer verder. Pfiew!
Zaterdagochtend om 6 uur werd in Mariental (in Namibië) de verwarming gemaakt. Handig, 2 uur voor aankomst in Windhoek. Ik was al tot op het bot verkleumd en tot overmaat van ramp kreeg ik vlak voor Rehoboth enorme buikkrampen. Sorry medereizigers, de wc was toch echt even mijn domein!!
Om 8 uur kwamen we aan in Windhoek, wat was ik blij om daar weer te zijn. Eindelijk weer thuis! Lekker zonnig en al warm in de ochtend, blij om Moses weer te zien en Rudy, Alfons en Daniel op Penduka. Lekker de hele middag in de zon geslapen om wat op te warmen en op tijd naar bed. Kaapstad was leuk voor een keertje, maar zelfs het saaie Windhoek vind ik leuker.
Foto’s: http://patrickpt.hyves.nl
Feitjes:
- Bijna iedere dag naar de Mac Donalds gegaan, want die heb je niet in Namibië
- Kaapstad heeft enorm veel bedelaars en straatkinderen
- Vanuit mn bed had ik uitzicht op de Tafelberg
- De taxi’s in Kaapstad zijn vooral kleine gepimpte stampvolle busjes, met keiharde muziek.
- Geen idee waarom Olifantenbos zo heet, zijn gewoon een stel lelijke struiken
- Iedere avond gingen Laura en ik poolen, we worden zowaar best goed erin!
- Vrijwel alle sporen van de apartheid zijn uitgewist in de stad
- Toch wonen bijna alle zwarte inwoners van Kaapstad nog in de townships
- De meeste souvenirs waren hetzelfde als in Namibie
- Alleen is in Kaapstad alles wel veel goedkoper
- Het scheelt soms wel de helft!
- Voor Kaapstad nog nieuwe kleren gekocht voor Simson en Childres
- Waren ze erg blij mee, mijn bankrekening iets minder
- Heb ook gemerkt dat veel post van mensen niet bij mij aankomt
- Het is dus niet zo dat ik er niet voor bedankt
- Maar bij deze, toch bedankt voor het sturen!
Naar Waterfront gelopen, luxe winkels en souvenirwinkels in de haven. Overal dansende en zingende mensen op straat. Heel leuk. Toch viel me al snel op dat Kaapstad een erg rijke en blanke stad is. Het is totaal niet Afrikaans, de mensen niet, de gebouwen niet.
’s Avonds Ahmed en Rob leren kennen in de Zanzibar. Aardige jongens en met hun in een bloedgang in de dikke BMW van Rob naar club Karma gereden in Camps Bay. Veel te luxe, allemaal veel te rijke mensen, maar het was aan het strand en de drankjes kregen we gratis van Ahmed, mij hoorde je niet klagen! Daarna bij Ahmed thuis nog wat gedronken (op de 19e verdieping, middenin het centrum van Kaapstad, prachtig uitzicht op de Tafelberg).
Zondag zijn we weer naar Waterfront gelopen en daarna met Ahmed naar zijn andere huis gegaan, in Table Bay. Een mooi appartement aan het strand. Naar de zonsondergang gekeken en daarna weer terug naar de backpacker. Nog een tijd gepraat met een (zwarte) taxichauffeur over de apartheid. Was erg interessant en indrukwekkend wat ze allemaal niet mochten in die periode.
De volgende dag hebben we eerst de was naar de wasserij gebracht, was wel eens nodig, want mn kleren waren al bijna 4 maanden niet in een wasmachine geweest. Daarna een auto gehuurd en via Muizenberg naar Simons Town gereden waar een pinguïnkolonie leeft. Gek om die in Afrika te zien! Vervolgens doorgereden naar Cape Point. Het waaide enorm hard en met alleen een shirt aan was het toch iets te koud. Dus mooi om er gestaan te hebben, maar daarna snel weer weg. Naar Kaap de Goede Hoop en door naar Olifantenbos. Veel struisvogels onderweg gezien, soms met de auto meerennend.
’s Avonds naar de Bronx gegaan, een homodiscotheek. Was de eerste keer voor Laura maar al snel stond ze op het podium karaoke te zingen! Geweldig! Wel veel te veel gedronken die avond, ook veel gratis shotjes gekregen van de barman.
Dinsdag zijn we op tijd opgestaan om de Tafelberg te gaan beklimmen. Er hing wel veel bewolking op de berg, maar de dag erna zou het weer nog slechter zijn, dus we waagden het erop. We namen de Platte Klif route, de kortste route, maar ook de steilste en meest zware. En dat was het ook zeker! Langs diepe afgronden op een pad (nou ja, het droeg de naam pad, maar leek er niet altijd op) en dan steil omhoog. Erg zwaar. In de verte was de kloof al te zien waar we door moesten, vol met wolken, en achter ons had je een prachtig uitzicht over Kaapstad. Maar ik kon er op dat moment niet echt van genieten. Het was ook enorm koud daar boven met een sterke wind. Toen we in de kloof aankwamen waren de wolken gelukkig verdwenen en een paar minuutjes later stonden we bovenop de platte Tafelberg. Een schitterend uitzicht, waar ik na een warme chocolademelk in het restaurant, wel van kon genieten. Alle kanten van Cape Peninsula kon je zien, vrijwel geen bewolking meer en uit de wind was het lekker in de zon. Met de kabelbaan terug naar beneden, terug lopen kon ik echt niet meer opbrengen. Na de Tafelberg ook nog Signal Hill opgereden, maar daar was, naast een uitzicht over Robbeneiland, niet veel aan. ’s Avonds onszelf maar getrakteerd op sushi.
Veel te lang uitgeslapen op woensdag waardoor we geen tijd meer hadden om naar Robbeneiland te gaan. Lekker gaan winkelen in de stad. Naar wat craft markets gegaan. Iedereen kan je een ‘good price’ geven, ze noemen je allemaal ‘my friend’ en het kost niets om de spulletjes even aan te raken. We hebben ook nog gezocht naar de opstapplaats van de Bailey’s Reo Liner, de bus waar we mee terug naar Windhoek zouden gaan op vrijdag. Helaas had niemand van deze maatschappij gehoord, ze hebben geen internetsite of kantoor en als we ze belden snapten ze de vraag ‘Where does the bus depart EXACTLY?’ niet. We hebben het in zo’n beetje alle talen geprobeerd te vragen, maar we kregen alleen te horen ‘op het station’, helaas is het station echt gigantisch! Nou ja, we zullen zien!
Na weer wat potjes poolen bij Purple Turtle, zijn we weer naar de Bronx gegaan. Woensdagavond moet heel leuk zijn daar en de eerste keer was Laura ook erg bevallen. Toch vonden we de eerste avond daar leuker en na weer veel te veel te hebben gedronken, achterlijke foto’s en filmpjes te hebben gemaakt, in de stromende regen en kou teruggegaan.
Donderdag zouden we dan toch naar Robbeneiland gaan. Eerst de auto weer laten ophalen en toen met een taxi naar Waterfront. Helaas, geen boten naar Robbeneiland vandaag door een te woeste zee. Echt een enorme tegenvaller, want dat was juist iets wat we graag wilden zien! Met een chagrijnig hoofd rondgelopen, Fish & Chips gegeten en een klein museum over Robbeneiland bezocht, evenals de vroegere opstapplek van de boot naar Robbeneiland. Daarna naar het Aquarium geweest, visjes kijken, tja.. je moet wat als je je verveelt in een wereldstad. We hadden ’s avonds geen zin en energie om in Long Street in verschillende barretjes uit te gaan, dus wederom een paar keer poolen en toen lekker op tijd naar bed.
Op de laatste dag vroeg opgestaan, laatste spullen ingepakt, uitchecken, ontbijt bij Mac Donalds (bah!) en daarna de opstapplek van de bus zoeken. Gelukkig vonden we iemand die wist waar het ongeveer was. Daar een tijd in de kou gezeten, het begon weer te regenen en ik wilde niets liever dan terug naar Namibië. Gelukkig kwam dan om 10.10 uur de bus aan (vertrektijd 10.00 uur). Er waren nog stoelen vrij voor ons en voor 35 euro konden we mee terug naar Windhoek. Om 11.00 uur zou de bus dan vertrekken, dat werd wel iets later, want de buschauffeur was nog op de markt inkopen aan het doen. De terugreis is te omschrijven als ‘vreselijk’. Veel te harde muziek in de bus, waardoor je niet kon slapen op de toch al oncomfortabele stoelen, de verwarming was kapot waardoor de temperatuur in de bus daalde tot zo’n 5 graden. Ik lag te klappertanden in de bus. Gelukkig vrienden geworden met Bergson, een jongetje van een jaar of 8, die op mn schoot in slaap was gevallen en mij een beetje warm hield. Midden in de nacht vond de buschauffeur het nodig om ineens een veel te slechte film te gaan draaien. Als je al een beetje in slaap viel, dan werd je wel weer wakker van het lawaai. Ook stopte de bus ontzettend vaak in allerlei kleine dorpjes en op groentemarktjes.
Bij de grens met Namibië ging het nu allemaal wel sneller. Alleen werd ik er met 3 andere mannen uitgepikt om in een kamertje apart verhoord te worden. Veel te veel zenuwen voor in de kou en nacht. Zie ik er echt zo verdacht uit?! Maar na verteld te hebben wat ik in Zuid-Afrika heb gedaan, ga doen in Namibië en met wie ik reisde, mocht ik weer verder. Pfiew!
Zaterdagochtend om 6 uur werd in Mariental (in Namibië) de verwarming gemaakt. Handig, 2 uur voor aankomst in Windhoek. Ik was al tot op het bot verkleumd en tot overmaat van ramp kreeg ik vlak voor Rehoboth enorme buikkrampen. Sorry medereizigers, de wc was toch echt even mijn domein!!
Om 8 uur kwamen we aan in Windhoek, wat was ik blij om daar weer te zijn. Eindelijk weer thuis! Lekker zonnig en al warm in de ochtend, blij om Moses weer te zien en Rudy, Alfons en Daniel op Penduka. Lekker de hele middag in de zon geslapen om wat op te warmen en op tijd naar bed. Kaapstad was leuk voor een keertje, maar zelfs het saaie Windhoek vind ik leuker.
Foto’s: http://patrickpt.hyves.nl
Feitjes:
- Bijna iedere dag naar de Mac Donalds gegaan, want die heb je niet in Namibië
- Kaapstad heeft enorm veel bedelaars en straatkinderen
- Vanuit mn bed had ik uitzicht op de Tafelberg
- De taxi’s in Kaapstad zijn vooral kleine gepimpte stampvolle busjes, met keiharde muziek.
- Geen idee waarom Olifantenbos zo heet, zijn gewoon een stel lelijke struiken
- Iedere avond gingen Laura en ik poolen, we worden zowaar best goed erin!
- Vrijwel alle sporen van de apartheid zijn uitgewist in de stad
- Toch wonen bijna alle zwarte inwoners van Kaapstad nog in de townships
- De meeste souvenirs waren hetzelfde als in Namibie
- Alleen is in Kaapstad alles wel veel goedkoper
- Het scheelt soms wel de helft!
- Voor Kaapstad nog nieuwe kleren gekocht voor Simson en Childres
- Waren ze erg blij mee, mijn bankrekening iets minder
- Heb ook gemerkt dat veel post van mensen niet bij mij aankomt
- Het is dus niet zo dat ik er niet voor bedankt
- Maar bij deze, toch bedankt voor het sturen!
-
17 Mei 2009 - 13:23
Tobs:
Hey babe!
Wat heerlijk zo'n weekje! Jammer van Robbeneiland, leek mij ook vet interessant! En natuurlijk een homoclub:P goed bezig:D
Cu!
X -
17 Mei 2009 - 13:33
Winanda:
Heeeey!!!
Wat een geweldig verhaal weer!!
Ontbijten bij de Mac?? GATVERDAMME!!!! Whaha!
Ik kan me heeel goed voorstellen dat de terugreis naar de Windhoek is tegengevallen.... Als het zooo koud is... Verschrikkelijk!
Maarrr... je zit weer lekker in het warme Namibie!!
Geniet nog maar lekker!!
Veel liefs Winanda -
17 Mei 2009 - 16:23
Mama:
Hai liefie,
Ach, je moet maar zo denken: "ik ben er iig geweest"
Kan me voorstellen dat je heel blij bent dat je terug op Penduka bent.
Ik ook trouwens......
Je had me wel flink in de maling genomen zeg bij de Namibische grens.... wow wat trapte ik daarin zeg. Had al bijna weer een ticket geboekt om je te komen redden hahahahahaha.
Doe iedereen de groetjes van me en tot msn's maar weer.
Dikke knuf/kus -
17 Mei 2009 - 16:24
Sharon:
Leuk om weer een bericht te lezen:D! Klinkt interessant allemaal, maar dus blij om weer terug te zijn? Goed teken;).
Hou je haaks!
Liefs xxx -
17 Mei 2009 - 17:25
Papa:
Hoi Pat,
Je bezoek aan Kaapstad heeft mijn geheugen weer opgefrist. In mijn fotoalbum van 25 jaar geleden staat een foto die exact gelijk is aan jou foto op hyves. Het is die foto met de oceaan, de point en de baai. Heel bijzonder dat je op dezelfde plek hebt gestaan als ik lang geleden. Gelukkig is de situatie in SA nu veel beter dan toen.
Jammer dat de busreis wat minder was, maar voor € 35,- 24 uur reizen...Je mag bijna blij dat het geen staanplaatsen waren voor dat geld hihi.
Goed dat je terug bent op je vertrouwde 'honk'. Geniet ervan.
xxx
-
17 Mei 2009 - 17:27
Papa:
Oh ja, op die foto waar ik het over had: Er is niets veranderd. Zelfs het strandje in de baai is evenzo groot.
x -
17 Mei 2009 - 19:19
Carl Augustin:
Wat een avonturen weer, vet eng met die bus en bij de grensovergang. NL gaat zo saai worden voor je :p Jammer van Robbeneiland, maar "there's always next time"! Tot snel weer op msn ofzo :)
xoxo -
18 Mei 2009 - 07:51
Anique:
hallooo!
Ook maar weer een een berichtje van mij! haha lang geleden, druk met de minor!
Was dus een hele onderneming naar kaapstad, zo te horen! maar je hebt het maar mooi wel even gezien! :D
anique -
19 Mei 2009 - 14:58
Boudewijn:
Hoi Patrick,
heb me helemaal ingelezen. kom maar op met die deadline. :P
nee, echt geweldige verhalen! ik wou dat ik even kon buurten bij je, maar helaas. anders over een jaar of 10...tafelberg? haha dikke kus bo -
19 Mei 2009 - 23:05
Jacq:
haai mannetje.....wat ben je toch een avonturier...geweldig!Dit heb je weer gezien...nu weer terug op stok in je vertrouwde plekje!
ENNUH GRAAG GEDAAN VOOR DE KAART.......2 GESTUURD!WAHWHAWHAHAHAH ZEKER TE MOOI!HEBBEN ZE VAST GEPIKT!
Veel plezier nog!xx -
01 Juni 2009 - 08:27
Kees:
Haha, herkenbaar dat je nu westers eten wil hebben, had ik ook heel erg in Azie!
Wilde die barman niets terug hebben? Of is dat iets dat we nog niet te horen krijgen? :P
Geniet er iig nog even! Vrees dat mijn brief ook niet aan zal komen dan.. Nu, dan moeten we maar typen of mailen ofzo ;)
Kus! -
14 Juni 2009 - 13:38
Joke:
Hoi Patrick,
Heb voor je project op de valreep nog wat overgemaakt. Geweldig initiatief! Directe hulp waar niets aan strijkstok blijft hangen! Ik hoop dat het nog op tijd komt en wens je veel succes als je inkopen gaat doen. Verder heel veel plezier met je a.s. rondreis en sterkte met de afbouw..... Wel leuk om je 1/2 juli weer in de Beukenallee te kunnen begroeten en ik ben natuurlijk razend benieuwd naar je verhalen! Ondertussen is er belangstelling voor m'n huis en heb afgelopen weekend Rakker en Merel overgeheveld naar de Betuwe, ook omdat ze veel alleen zaten. Ze doen het hier geweldig en gedragen zich alsof ze nooit wergens anders gewoond hebben....Mogen alleen nog niet naar buiten.
Take care!
Knuffel van de buuf -
21 Juni 2009 - 10:08
Ankie Gerssen :
Hoi Patrick,
Van je moeder gehoord dat je website had. Dus....even lezen natuurlijk. Wij zij n ook in Zuid Afrika geweest en is het heel leuk dat je hier over verteld. Wij zien het zo weer voor ons, al is het alweer 7 jaar geleden. Een prachtig land met veel armoede en rijkdom! Geweldig wat jullie daar allemaal doen! Ik zie en spreek je vast nog wel weer een keer in Swollywood.
Groetjes,
Ankie en natuurlijk Tromp
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
